Gdy większość uczniów i nauczycieli w Polsce rozpoczynała nowy rok szkolny, w ORM SMA w Piwnicznej Zdroju odbyły się warsztaty misyjne. Hasłem przewodnim tych dni było słowo: „Zgromadziła nas w jedno miłość Chrystusowa”. Księża SMA oraz świeckie misjonarki SMA wprowadzili wszystkich, którzy mimo różnych trudności i niepokojów związanych z pandemią Covid-19 dotarli do domu w Piwnicznej, w tematykę edukacji w Tanzanii. 
„Mądrość (…) tego świata jest głupstwem u Boga”
Późnym wieczorem w czwartek ks. Janusz Machota SMA w czasie Mszy św. nawiązując do liturgii Słowa, z właściwym sobie poczuciem humoru i dystansem do samego siebie, podzielił się osobistym doświadczeniem odpowiedzi na powołanie misyjne. Posłużył się obrazem jeziora, nad którym Jezus przyszedł do apostołów po ich nieudanym połowie. W Tanzanii ks. Janusz posługuje w Mwanzie, położonej nad Jeziorem Wiktoria. Często może obserwować ciężką pracę rybaków. Zauważył, że to Jezus przyszedł do uczniów nad jezioro, to On do nich wyszedł pierwszy. Szymon Piotr wbrew logice rybaka i pomimo swego zmęczenia, wykazuje się postawą posłuszeństwa słowu Nauczyciela, co poskutkowało nie tylko obfitym połowem, ale przede wszystkim zapewnieniem Mistrza, by się nie bał wypłynięcia na głębię, bo odtąd będzie ludzi łowił.
Wbrew logice, na przekór mądrości tego świata – tak Bóg powołuje wciąż swoich apostołów, w tym misjonarzy świeckich. Ks. Janusz przytoczył myśl papieża Franciszka „Klerykalizm gasi ogień głoszenia” o tym, że „w Kościele wybiła godzina laikatu”, a jest to szczególnie dostrzegalne na terenach misyjnych, gdzie ewangelizuje Stowarzyszenie Misji Afrykańskich. Postawa świeckich misjonarzy posługujących w Polsce i w Afryce, np. w Tanzanii, ich dynamiczne i kreatywne zaangażowanie stanowi niezwykle czuły barometr na żywotność Kościoła, na to, na ile Kościół odpowiada na mandat misyjny, na nakaz misyjny Chrystusa „gdy Duch Święty zstąpi na was otrzymacie Jego moc i będziecie Moimi świadkami aż po krańce świata”. Ks. Janusz przypomniał, że już Sobór Watykański II dał impuls do podjęcia tematu roli świeckich w Kościele i dostrzegalne jest, że wspólnota świeckich misjonarzy i misjonarek SMA prowincji polskiej jest owocem rozeznawania i posłuchania słów Jezusa znad jeziora „Nie bój się. Wypłyń na głębię”…
kumjua – kumpenda – kumtumikia Mungu
W piątek Jolanta Kazak MŚ SMA poprowadziła nas przez spotkanie ze Słowem Bożym drogą lectio divina, a później nasza warsztatowa grupa wyruszyła w góry. Przeszliśmy uroczy szlak z Bacówki na Obidzy przez Jasielnik do Jaworek i z powrotem przez Rezerwat Biała Woda. Dopisała nam pogoda i piękne widoki. W czasie wędrówki nie zabrakło ciekawych rozmów – pytań i odpowiedzi dotyczących życia na misjach jako świecki misjonarz lub misjonarka, a także jako kapłan lub siostra zakonna. Był to bardzo dobry czas lepszego zapoznania się, a także czas wspólnej modlitwy w drodze. Ks. Janusz w czasie konferencji oraz kazania na mszy św. kontynuował dzielenie się swoimi doświadczeniami i przemyśleniami dotyczącymi powołania misyjnego jako kapłan Stowarzyszenia Misji Afrykańskich a także perełki we współczesnym świecie jakim jest powołanie misyjne osób świeckich.
Przywołał jedno z pierwszych sformułowań w katechizmie swahili dające odpowiedź, jakie jest zadanie chrześcijanina: „Kumjua, kumpenda, kumtumikia Mungu”, czyli poznać Boga, pokochać Go i służyć Mu. Te trzy elementy wyznaczają drogę każdemu, a szczególnie osobie odczytującej swoje powołanie misyjne. Ewangelia tego dnia mówiąca, że „nikt młodego wina nie wlewa do starych bukłaków; w przeciwnym razie młode wino rozerwie bukłaki, i samo wycieknie, i bukłaki przepadną. Lecz młode wino należy wlewać do nowych bukłaków. Kto się napił starego, nie chce potem młodego – mówi bowiem >>stare jest lepsze<<” (por. Łk 5, 33-39) stała się impulsem do refleksji nad stanem ewangelizacji i duszpasterstwa w Kościele. Czasami trzeba uważnie przyjrzeć się naszym schematom w strukturach, organizacjach, duszpasterstwie…i zadać sobie pytanie czy w nich „mieści się” jeszcze żywa i inspirująca Ewangelia, czy raczej utrwalamy syndrom „padającego konia”.
Zaczęliśmy dzień w kaplicy i tam też go zakończyliśmy wspólną adoracją Najświętszego Sakramentu i odśpiewaniem Apelu Jasnogórskiego.
Ciało pedagogiczne w akcji
Sobotę rozpoczęliśmy od lectio divina opartego o fragment listu św. Pawła: „Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; rożne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra (…)” (1 Kor 12, 4-11). Po wspólnej modlitwie ks. Janusz Machota SMA zapoznał wszystkich z domem Tanga w Mwanzie. To dom dla dzieci i młodzieży z albinizmem, który ma na celu stworzyć im po prostu bezpieczny dom, wychowujący do wartości, a także umożliwić rozwój przez solidną edukację.
Było to bardzo dobre wprowadzenie w sesję warsztatową. Poprowadziły ją misjonarki świeckie SMA, wszystkie zaangażowane w proces edukacji na misjach lub w Polsce: Jolanta Kazak, Bożena Sułkowska oraz Dorota Górny. W grupach dokonaliśmy burzy mózgów, by dostrzec plusy i minusy edukacji w Tanzanii i w Polsce. W efekcie dostrzegliśmy wachlarz pozytywnych i negatywnych przejawów w sferze nauczania dotyczących aspektu praktycznego wykorzystania wiedzy, planu zajęć, sposobu prowadzenia zajęć, poziomu nauczania oraz indywidualnego podejścia do ucznia, a także w sferze wychowania odnoszących się do tradycji, kultury, religii, relacji międzyludzkich, szacunku i kultury osobistej.
W popołudniowym bloku zajęć wysłuchaliśmy profesjonalnie przygotowanej przez nasze misjonarki świeckie SMA prezentacji pt. „Edukacja jako dar”. Zaprezentowały system edukacji w Tanzanii, z uwzględnieniem osobistych pozytywnych i negatywnych doświadczeń i obserwacji, z którymi misjonarki spotykały się w praktyce w swej posłudze misyjnej w szkołach podstawowych, średnich i na uniwersytecie w Tanzanii. Dziewczyny emanowały nie tylko misyjnym zapałem i oddaniem, ale w ogóle pedagogicznym talentem, zaangażowaniem. Patrząc i słuchając ich można być porwanym nie tylko do misyjnego świata, ale odkryć sens bycia „ciałem pedagogicznym” z pasją!
Bożena Latocha MŚ SMA przybliżyła nam programy misyjne, podkreślając te, które w sposób szczególny związane są z edukacją. Szerokie spectrum „adopcji duchowej” otworzyło oczy na ogrom pracy wykonywanej przez misjonarki świeckie na miejscu w Afryce, a także na złożoność problemu wsparcia edukacji dzieci i młodzieży na Czarnym Lądzie.
wdzięczność, pokora, służba
Punktem szczególnym tego dnia była msza św. prymicyjna, którą sprawował dla nas ks. Miro Zivcak SMA. W pierwszym czytaniu (1 Kor 4, 6-15) usłyszeliśmy wymowne pytanie św. Pawła: „Cóż masz, czego byś nie otrzymał? A jeśli otrzymałeś, to czemu się chełpisz, tak jakbyś nie otrzymał?” W homilii zwrócił uwagę na wdzięczność, pokorę i służbę, które powinny charakteryzować każdego misjonarza. Podzielił się także kilkoma osobistymi doświadczeniami z Kenii, gdzie posługiwał w ostatnich miesiącach diakonatu. Na koniec Eucharystii ks. Miro został przedstawiony wszystkim jako nowy Duszpasterz świeckich misjonarzy SMA, co nie przeszło bez echa gromkiego śpiewu błogosławieństwa w jego kierunku.
W niedzielne przedpołudnie zakończyliśmy wspólnym spotkaniem, które przybrało formę dzielenia się osobistym doświadczeniem. Punktem wyjściowym był temat „Rola edukacji / nauczycieli / szkoły w moim życiu”. Warsztaty zakończyły się Eucharystią sprawowaną przez gospodarza domu, ks. Adama Fijołka. Był to bardzo dobry czas przeżyty w misyjnej wspólnocie, pałającej entuzjazmem i energią misyjnego posłania. Za co chwała Panu i wdzięczność tym, dzięki którym te warsztaty się odbyły.
