„Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada,
lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma,
lecz przez to, czym dzieli się z innymi.” /Św. Jan Paweł II/
Pomimo postępu i rozpowszechnienia szkolnictwa, w krajach rozwijających się 45% dzieci, które nie są kształcone zamieszkują kraje afrykańskie. W Togo, podobnie jak w większości krajów afrykańskich dostęp do edukacji i możliwość kształcenia się na dobrym poziomie pozostaje wciąż przywilejem dla wybranych. Główną przyczyną tej sytuacji jest ubóstwo oraz dyskryminacja. Wiele plemion nie zezwala na edukację dziewcząt, inne zaś nie mogą pogodzić edukacji z wędrowniczym trybem życia. Czym zatem należy się kierować aby pomóc Afryce odwrócić te upokarzające statystyki.
„ Wymagajcie od siebie, nawet gdyby inni od was nie wymagali”. Te słowa Św. Jana Pawła II przyświeciły idei powstania katolickiej szkoły podstawowej na terenie pierwszej w Afryce parafii pw. Świętego Papieża w Awandjelo, w Togo. Apel o powstanie szkoły zrodził się w sercach tutejszych ludzi wraz z głęboką wolą włączenia się w realizację tego projektu.
Skąd taka potrzeba i podjęta inicjatywa?
Mieszkańcy wioski Welou należącej do wspomnianej parafii żyją na wypalonym przez słońce pustkowiu. Ubogie chaty rozsypane na przestrzeni kilku kilometrów ledwo dają się zauważać. Zamieszkujące tu plemiona Kabye i Peul pomimo istotnych różnic kulturowych od lat żyją w sąsiedztwie. Peul to pasterze bydła, znani w zachodniej Afryce z wędrownego trybu życia. Miejsce zamieszkania dyktuje im pora deszczowa i sucha, choć wielu z nich coraz częściej próbuje się osiedlać i uprawiać role. Kabye natomiast to typowi rolnicy prowadzący osiadły tryb życia.
Wspólnota chrześcijańska w Welou stała się motorem rozwoju w wiosce. Jednak wiele pomysłów i idei na postęp w obu plemionach, z braku koniecznych funduszy, musiała pozostawić na „lepsze czasy”. Jedynym pomysłem, z którego nikt nie potrafił zrezygnować był projekt stworzenia szkoły podstawowej na wyższym poziomie niż te, które funkcjonują lub nie, pod państwowym szyldem. Szkoła katolicka okazała się najlepszym rozwiązaniem. Wioskowi często powtarzali argumenty, że utworzenie jej na terenie wioski skróciłoby drogę do szkoły polnymi ścieżynami średnio od 3 do 5km. Dostępność szkoły zachęciłaby również rodziców wędrownego plemiona do kształcenia swoich dzieci.
Mieszkańcy Welou podzielili się ze mną swymi zamysłami a „opatrzność Boża” dokonała reszty. Budowa szkoły noszącej imię patrona parafii została hojnie wsparta przez Rodzinę Szkół im. Jana Pawła II z Polski. Rodzice przyszłych uczniów w odpowiedzi na wezwanie Św. Jana Pawła II: „wymagali od siebie” równie ważnego zaangażowania i zebrali prawie 20 wywrotek piasku. Pomagali też przy zasypywaniu fundamentów i innych drobniejszych pracach. Drugi 3-klasowy budynek szkoły powstał niedługo potem przy wsparciu organizacji pozarządowej „Amour Sans Frontières” z Francji. 6-go października 2013 roku ta jedna z niewielu w regionie, szkoła katolicka otwarła swe progi dla pierwszych uczniów różnych wyznań. Dziś jest ich 190. Wielu decyzją rodziców nie wypasa już krów i korzysta z radości dzieciństwa w szkole, wśród rówieśników. Również dziewczynki Peul, dla których szkoła była czymś „zakazanym” mają dziś szczęście zdobywać wiedzę i nie zaniedbywać przy tym codziennych domowych obowiązków.
Od kilku lat promujemy też najlepszych absolwentów szkoły i finansujemy im dalsze kształcenie w gimnazjum i liceum prowadzonym przez księży i braci Salezjanów (Centrum Don Bosco) w Kara. Na chwilę obecną pomagamy tam 10 najlepszym uczniom z Welou.
Ponadto od kilku lat uruchomiliśmy wspólnie z dyrektorem szkoły i rodzicami szkolną kantynę, która wydaje wszystkim dzieciom 3 razy w tygodniu prosty posiłek. Dla wielu dzieci jest on jedynym posiłkiem w ciągu dnia.
Niewinność dzieci afrykańskich dorastających w trudnych sytuacjach życiowych budzi w nas miłość, ale też i litość oraz żal wobec niesprawiedliwości tego świata. Św. Jan Paweł II powiedział, że „Miłość do cierpiącego jest znakiem i miarą poziomu cywilizacji rozwoju narodu”. To znaczy, że troszcząc się o będących w potrzebie okazujemy nasze człowieczeństwo i pragniemy je kształtować i chronić w drugim człowieku.
Kształcenie zaś, edukacja i wspieranie szkolnictwa jest jednym z podstawowych sposobów na formowanie przyszłego społeczeństwa, które z odpowiedzialnością i samodzielnie będzie potrafiło zapewnić sobie „lepsze jutro”.
Drodzy Przyjaciele Misji, wzywam was zatem do okazania wsparcia duchowego i materialnego dla uczniów i dla działalności szkoły im. Św. Jana Pawła II w Welou. 99% jej uczniów pochodzi z bardzo ubogich rodzin, które mimo wysiłków nie potrafią wszystkim swoim dzieciom zapewnić szkolnej wyprawki ani zakupić potrzebnych książek. Wraz z nauczycielami, rodzicami i dziećmi proszę was o pomoc aby zapewnić szkole potrzebne materiały dydaktyczne a uczniom pomóc w opłaceniu wpisowego i otrzymaniu najlepszego podstawowego wykształcenia w kraju. Proszę też o objęcie uczniów z Welou programem „Adopcji grupowej” i finasowaniu dożywiania dla maluchów „głodnych wiedzy”, ale i godziwego posiłku w szkole.
Może reprezentujesz jakąś instytucję edukacyjną, szkołę, parafię i zechcesz wspólnie ze wszystkimi z twojej grupy objąć troską dzieci z SP w Welou? A może chcesz to uczynić indywidualnie dobrowolnym, regularnym datkiem?
Zachęcamy do włączenia się w „Adopcję grupową” uczniów szkoły im Św. Jana Pawła II w Welou.
Nich uśmiech dzieci, którym możemy okazać odrobinę miłości będzie najcenniejszą nagrodą za wszelki gest i zaangażowanie.
Ks. Łukasz Kobielus sma
Formularz on-line deklaracji uczestnictwa w projekcie Pomoc szkołom w Afryce
